نقاشی الماسی کد 3915

در دل شب‌های تاریک، پسری کوچک با شال زرد طلایی‌اش و روباه وفادارش روی تپه‌ای سبز نشسته بودند. آن‌ها چشم به آسمان دوخته بودند، جایی که ستارگان بزرگ و درخشان مانند چراغ‌های قصه‌ها می‌درخشیدند. پسرک به روباه گفت:
«می‌دانی، هر ستاره‌ای یک آرزو را در دل خود دارد، ولی فقط کسانی که با قلبی پاک نگاه کنند، می‌توانند آن‌ها را ببینند.»
روباه با گوش‌های تیزش به حرف‌های پسرک گوش می‌داد و دمش آرام روی زمین می‌لغزید. آن‌ها در سکوت شب، همراه با نغمه‌های باد و روشنایی ستارگان، به فکر آینده و رازهای زندگی فرو رفتند.
شاید این دو دوست، تنها کسانی بودند که می‌دانستند زیبایی واقعی در کنار هم بودن و نگاه کردن به آسمان است، حتی وقتی دنیا پر از ناشناخته‌ها باشد.